Łuszczyca to choroba skóry, która dotyczy około 2-3% osób rasy białej. Jest więc jedną z najczęściej występujących dolegliwości skórnych, a jej przyczyny są bardzo złożone. Przede wszystkim wynika jednak z genetycznych uwarunkowań. Łuszczyca dotyczy zarówno osób młodych, jak i tych starszych i występuje u kobiet, jak i mężczyzn. Schorzenie to wyróżnia się nawracającym charakterem. Na szczęście dolegliwości związane z nieestetycznymi, łuszczącymi się zmianami na skórze nie muszą dłużej odbierać Ci atrakcyjności oraz poczucia siebie. Jestem pewna, że wspólnie uda się nam na nie zaradzić, a Ty przekonasz się, że leczenie łuszczycy nowoczesnymi technikami to najlepszy sposób na pokonanie niedoskonałości skórnych!
Łuszczyca – co to jest?
Łuszczyca może występować w każdym wieku, jednak zwykle za szczyt zachorowań uznaje się okres dojrzewania i czas między 50. a 60. rokiem życia. Dolegliwość ta ma charakter zapalny, przewlekły i niezakaźny. Nasilenie objawów zależy od indywidualnego Pacjenta. U jednego objawy zaostrzają się okresowo, a później zmniejszają się. Choroba ta dotyka zwykle mieszkańców Europy oraz USA, natomiast praktycznie nie występuje wśród ludności Afryki, Ameryki Południowej, Dalekiego Wschodu czy Eskimosów. Lekarze jak do tej pory wyróżnili dwa podstawowe rodzaje łuszczycy:
- Typ I, w którym schorzenie rozpoczyna się przed ukończeniem 40. roku życia. Najczęściej jednak rodzaj ten występuje u Pacjentów w wieku między 18. a 22. rokiem życia. Jest to typ łuszczycy, który wyróżniają rzadkie nawroty, ale bardzo duża rozległość zmian skórnych. Choroba może występować u członków rodziny i ma charakter genetyczny.
- Typ II – łuszczyca, która zaczyna swój rozwój po 40. roku życia. Na występowanie objawów wpływają czynniki środowiskowe. Zachorowalność członków rodziny jest z kolei bardzo rzadka.
Do odmian łuszczycy zalicza się także odmianę zwyczajową, krostkową (ogólną i miejscową), uogólnioną (która obejmuje całe ciało, towarzyszy jej gorączka i zwiększona ilość leukocytów) oraz stawową (mogącą doprowadzić nawet do niepełnosprawności).
Lekarze wyróżniają też kilka odmian klinicznych łuszczycy, do których zalicza się np.:
- Łuszczyca plackowata – najczęstszy typ choroby. Pacjent zmaga się z dużymi ogniskami zmian, które mają średnicę do kilkunastu centymetrów. Ten rodzaj schorzenia wyróżnia przewlekłość przebiegu z okresami remisji oraz zaostrzeń.
- Łuszczyca odwrócona ze zmianami zlokalizowanymi w fałdach skórnych. Naskórek nie ulega złuszczaniu w intensywnym tempie, ale w sąsiedztwie zmian dochodzi do podrażnienia skóry.
- Łuszczyca zwyczajna dłoni i stóp ze zmianami w formie ognisk o czerwonym kolorze. Występują przede wszystkim na dłoniach oraz stopach. Taki rodzaj choroby bardzo utrudnia wykonywanie codziennych obowiązków i jest odporny na leczenie.
- Łuszczyca drobnogrudkowa ze zmianami w formie wykwitów grudkowych o średnicy poniżej 1 cm. Mają liczną, rozsianą postać i towarzyszy im uporczywy świąd.
- Łuszczyca owłosionej skóry głowy ze zmianami umiejscowionymi na skórze głowy. Schorzeniu towarzyszy świąd i nasilone złuszczanie.
- Erytrodermia łuszczycowa, którą wyróżniają czerwone, zlewające się zmiany skórne na całym ciele. Pacjent odczuwa silne złuszczanie się naskórka.
Do tej pory przyczyny łuszczycy nie zostały do końca poznane. Choroba może występować u obu płci w różnym wieku. Lekarze na podstawie wieloletnich badań stwierdzili jednak, że łuszczyca ma podłoże immunologiczne i genetyczne. Jeśli jeden z rodziców cierpi na tę przypadłość, to ryzyko przekazania go dzieciom wynosi ok. 10-20%. Gdy natomiast chorują oboje rodzice, wtedy prawdopodobieństwo występowania choroby u potomstwa zwiększa się do 50%.
Przyczyny, które mogą mieć wpływ na rozwój choroby, to tzw. czynniki wyzwalająca. W grupie tej są takie czynniki fizyczne: infekcje, rany chirurgiczne, skaleczenia, tatuaże, szczepienia, oparzenia. Dużą rolę w rozwoju choroby odgrywają też infekcje wywołane paciorkowcami lub przewlekłe choroby grzybicze.
Inne czynniki są związane z okresem menopauzy, dojrzewania oraz ciąży. Objawy mogą nasilać uzależnienia od papierosów, alkoholu czy niewłaściwa dieta. Także stres silnie działa na organizm, osłabiając go.
Przebieg leczenia
Odpowiednia diagnoza jest kluczem do sukcesu i skutecznego wyleczenia łuszczycy. Polega na dokładnej analizie zmian skórnych i przeprowadzeniu wywiadu z Pacjentem. Proces leczenia łuszczycy obejmuje głównie terapię miejscową, która polega na łagodzeniu już występujących zmian skórnych. Pierwszym etapem leczenia miejscowego jest złuszczanie łusek, których obecność zmniejsza działanie terapeutyczne innych leków. W tym celu stosowane są maści złuszczające. Następny krok to wykorzystanie różnych preparatów, które pozwalają zahamować nadmierny podział komórek i wykazują działanie przeciwzapalne. Ogólne leczenie to nic innego, jak podanie antybiotyków, retinoidów czy hydroksymocznika. Inną formę terapii stanowi fototerapia – najszersza technika.
To właśnie fototerapia jest najchętniej wykorzystana, ponieważ polega na emitowaniu promieni UVA i UVB. Sam proces leczenia łuszczycy jest dość skomplikowanym zadaniem. Na szczęście na terenie Unii Europejskiej cały czas pojawiają się nowe substancje czynne, które pomagają w leczeniu zaawansowanych faz schorzenia.
Mocne strony leczenia łuszczycy
Wskazania
Wskazania do zabiegu obejmują głównie charakterystyczne płasko wyniosłe grudki w czerwono-brunatnym i czerwonym kolorze. Ich rozmiar jest bardzo różny, a na powierzchni pokryte są biało-srebrzystymi łuskami. Zmiany te mogą występować na wszystkich partiach ciała, ale zwykle dotyczą tułowia, rak, owłosionej skóry głowy, kolan i łokci. Typowym objawem choroby jest jej nawrotowy charakter. Okres bezobjawowy występuje na zmianę z okresem nasilenia objawów. Pierwsze zmiany skórne, które powinny wzbudzić niepokój, to czerwone grudki o okrągłym kształcie. Początkowo nie są one zbyt duże – mają do 2 cm. Wraz z upływem czasu powiększają się jednak.
Przeciwwskazania
Choć samo leczenie jest bardzo bezpieczne i mało inwazyjne, to tak jak każdy inny ma pewne przeciwwskazania, które uniemożliwiają jego wykonanie. Leczeniu nie mogą poddawać się osoby:
- Z hemofilią,
- Z epilepsją,
- Chorzy na jaskrę,
- Kobiety w ciąży i karmiące piersią,
- Osoby z ostrą niewydolnością serca lub nerek,
- Po przebytym udarze, zatorze czy chorobie płuc.
Przed leczeniem lekarz przeprowadza bardzo wnikliwy wywiad z Pacjentem. Dzięki temu może wykluczyć wszelkie przeciwwskazania do podjęcia leczenia i uniknąć niepożądanych skutków ubocznych.
Obszar leczenia
Terapię leczenia łuszczycy przez naświetlanie stosuje się na każdej partii ciała, której dotyczy choroba – ręce, tułów, stopy, owłosiona skóra głowy, kolana, łokcie itd.
Czy leczenie trzeba powtarzać?
Niestety łuszczyca ma charakter nawrotowy dlatego raz wyleczona może powracać. Zabiegi pozwalają skutecznie zmniejszyć nieestetyczne zmiany skórne, ale w przypadku ich ponownego pojawienia się, należy skonsultować się z lekarzem w celu doboru techniki leczniczej.
Dla kogo?
Zabieg można wykonywać u każdego Pacjenta dotkniętego łuszczycą – bez względu na wiek czy rodzaj skóry. Leczenie łuszczycy dedykowane jest osobom borykającym się z każdą odmianą choroby, niezależnie od intensywności i cech schorzenia. Pacjenci z płasko-wyniosłymi grudkami pokrytymi warstwą złuszczającej się skóry lub większymi krwawiącymi wykwitami są więc idealnym kandydatem do rozpoczęcia leczenia. Nowoczesne techniki przynoszą nie tylko ulgę w walce z chorobą, ale też poprawiają samopoczucie i podnoszą samoocenę. Redukcja tych objawów pozwala na powrót do codziennego funkcjonowania i spędzania czasu w gronie najbliższych bez wstydu.
Efekty
Aby zmniejszyć ryzyko nawrotu choroby, należy codziennie dbać o skórę i unikać jej przesuszania. Specjaliści odradzają drapania zmian skórnych. Dodatkowo objawy łuszczycy nasila mocny stres, dlatego dobrze jest unikać go. Profilaktyka dotyczy też unikania infekcji skóry czy przyjmowania niektórych leków mogących nasilać objawy. Właściwa pielęgnacja dotyczy m.in. kąpieli natłuszczających i solankowych, stosowanie preparatów natłuszczających, diety na łuszczycę – lekkostrawnej. Pacjent powinien unikać tłustych, ciężkostrawnych potraw oraz cukru.
Codzienne funkcjonowanie z łuszczycą to także rezygnacja ze spożywania alkoholu, papierosów i innych używek. Skóra musi być chroniona przed uszkodzeniami, a ciało po kąpieli dobrze jest delikatnie osuszać ręcznikiem. Kosmetyki zawierające alkohol, perfumy i silne środki chemiczne mogą działać drażniąco na skórę i potęgować łuszczenie.
Dzięki wdrożeniu odpowiedniej diety i stylu życia można skutecznie osłabić objawy choroby i zredukować częstotliwość nawrotów.
