Skip to main content
search

Czym jest terapia fotodynamiczna (ang. photodynamic therapy – PDT)? Jest to forma leczenia, w której wykorzystuje się nietoksyczne związki światłoczułe, które po ekspozycji na specyficzny rodzaj światła, katalizują powstanie tlenu singletowego, który działa toksycznie na komórki nowotworowe i inne chore komórki.

Terapia ta wykazuje również zdolność do zabijania komórek mikroorganizmów, w tym bakterii, grzybów i wirusów. jest ona powszechnie stosowana w leczeniu trądziku. Jest ona stosowana klinicznie do leczenia wielu schorzeń, w tym związanego z wiekiem zwyrodnienia plamki żółtej i nowotworów złośliwych. Jest uznawana za mało inwazyjną, jak i minimalnie toksyczną metodę terapii.

Światło jako energia aktywacji

Elementem wzbudzającym cząsteczki fotouczulacza jest światło. Promieniowanie używane w PDT należy do zakresu światła widzialnego o długości fali zawartej w przedziale 400-700 nm. Światło o różnej długości fali wykazuje różny stopień penetracji w głąb tkanek. Związane jest to z niesioną energią, która wzrasta wraz z długością fali, zakładając jednakowe natężenie wiązki promieniowania. Dlatego pasma widma świetlnego o najkrótszej długości fali, czyli światło niebieskie i zielone przenika zwykle do głębokości ok. 2 mm. Głębiej jego energia szybko zmniejsza się nie powodując żadnych skutków fotodynamicznych. Aby uzyskać najlepszy efekt terapeutyczny należy używać takich fotouczulaczy, których spektrum absorpcji mieści się w przedziale światła o największej długości fali, czyli najgłębiej przenikającego, chyba że zmiany mają bardzo powierzchowny charakter. Dlaczego ta metoda znajduje zastosowanie szczególnie w dermatologii? Otóż wynika to z faktu, że do zaistnienia reakcji konieczne jest dostarczenie energii w formie światła, które ma ograniczoną penetrację w głąb struktur naszego ciała, a dermatologia zajmuje się w przeważającej mierze zmianami patologicznymi na skórze lub w innych równie dostępnych dla światła miejscach.

maska do terapii fotodynamicznej

Zalety i wady terapii fotodynamicznej

Zalety terapii:

  • bardzo duża wybiórczość,
  • dobry efekt kosmetyczny,
  • wysoki profil bezpieczeństwa.

Wady:

  • koszt sprzętu i fotouczulaczy,
  • bolesność podczas naświetlania,
  • utrzymywanie się nadwrażliwości na światło obecnie jedynie do stosowania w miejscach możliwych do naświetlania,
  • przy zastosowaniu na skórze konieczne specjalne długotrwałe opatrunki okluzyjne.

Terapia fotodynamiczna z uwagi na bardzo wybiórczy i oszczędzający charakter działania zyskuje coraz większą ilość zwolenników. Jej zastosowanie w dermatologii jest szczególnie przydatne z uwagi na łatwość w stosowaniu oraz dobre efekty kosmetyczne.

Na czym polega terapia i jak wygląda zabieg?

Terapia polega na aplikacji specjalnych nietoksycznych związków światłoczułych, które w kontakcie z określonym rodzajem światła stają się toksyczne i eliminują komórki nowotworowe, mikroorganizmów: bakterii, wirusów i grzybów. Światło dociera tylko siedem milimetrów w głąb skóry, więc leczeniu metodą fotodynamiczną mogą być poddawane tylko zmiany powierzchniowe.

Jak wygląda zabieg?

  1. Zabieg polega na nałożeniu związków światłoczułych (tzw. fotouczulaczy) w formie żelu na miejsce objęte zmianą.
  2. Następnie zakrywa się je opatrunkiem i czeka około godziny.
  3. Kolejnym krokiem jest naświetlanie, które trwa około ośmiu do dziesięciu minut.
  4. W miejscu poddanym terapii mogą pojawić się zaczerwienienie, obrzęki, a nawet niewielki ból, objawy te jednak z czasem ustępują.

Terapia fotodynamiczna – wskazania

Terapię fotodynamiczną zaleca się osobom cierpiącym na:

  • rogowacenie słoneczne
  • plamy posłoneczne
  • świetlne zapalenie czerwieni wargowej
  • chorobę Bowena
  • stan przednowotworowy błon śluzowych ust i warg
  • stan przednowotworowy błon śluzowych narządów płciowych, chorób nabłonkowych sromu.
  • trądzik
  • zwyrodnienie plamki żółtej

Zostaw komentarz