Łojotokowe zapalenie skóry to uciążliwy problem, który objawia się zaczerwienioną i łuszczącą się skórą, pomimo widocznej nadprodukcji sebum. Jeśli więc zauważasz u siebie takie objawy, nie warto odkładać wizyty u lekarza na później. Zapisz się na konsultację dermatologiczną w naszej klinice, podczas której ocenimy Twój problem skórny i ustalimy metodę leczenia. Łojotokowe zapalenie skóry to dość uciążliwe zaburzenie o nawrotowym charakterze, ale na szczęście istnieją już skuteczne sposoby walki z jego symptomami.
Łojotokowe zapalenie skóry - co to takiego?
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to jedna z najczęściej występujących dermatoz wieku wczesnodziecięcego. Jest to choroba przewlekła i nawracająca. ŁZS to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób naskórka. Szczególnie często występuje wśród młodych ludzi w okresie dojrzewania oraz po czterdziestym roku życia. Znacznie częściej dotyka mężczyzn niż kobiety. Najczęstszymi symptomami łojotokowego zapalenia skóry są: rumieniowe i złuszczającymi się wykwity, występujące w miejscach najczęstszego występowania gruczołów łojowych – na owłosionej skórze głowy, twarzy, a także plecach, klatce piersiowej i w obrębie fałdów skórnych.
Charakterystycznymi objawami są też zaczerwienienie, opuchlizna, swędzenie i nadmierne wydzielanie przez organizm sebum. Wykwity rumieniowo-złuszczające pojawiają się też na skórze brwi, w okolicy fałdów nosowo-wargowych oraz za małżowina uszną. Jest to wynikiem nadmiernej aktywności gruczołów łojowych oraz patologicznym procesem odnawiania komórek skóry, cechującym się nadmiernym i przyspieszonym rogowaceniem naskórka. Przyspieszyć rozwój choroby może mieć również nadmiar lipofilnego grzyba Malassezia furfur (Pityrosporum ovale) w skórze, a jego rozrostowi sprzyja obfitująca w łój skóra, co często prowadzi do stanu zapalnego
Przebieg badania
Jako że łojotokowe zapalenie skóry to schorzenie powszechne, zazwyczaj do jego rozpoznania wystarczy podstawowe badanie dermatologiczne, jednak w wątpliwych sytuacjach najlepszym narzędziem diagnostycznym są badania mykologiczne, polegające pobraniu tzw. zeskrobu ze skóry głowy. W większości przypadków lekarz dermatolog jest w stanie zdiagnozować je na podstawie widocznych objawów i proste badanie skóry przy użyciu dermatoskopu czy trichoskopu, jak i przypadku innych chorób, przy rozpoznaniu tego zaburzenia cenne są informacje na temat przebytych chorób oraz historii zaburzeń skóry wśród rodziny.
W przypadku gdy lekarz ma wątpliwości dotyczące diagnozy, zwykle gdy zachodzi potrzeba odróżnienia od choroby o podobnych symptomach jak np. łuszczyca konieczne jest przeprowadzenie dodatkowych badań takich badanie histopatologiczne polegające na pobraniu biopsji 3mm, czyli niewielkiego wycinka skóry. W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry stosuje sie głównie leki przeciwzapalne – należą miejscowe glikokortykosteroidy (stosowane pod nadzorem lekarza) oraz inhibitory kalcyneuryny (takrolimus i pimekrolimus) oraz, przy bardziej nasilonych objawach doustne leki przeciwgrzybicze. W leczeniu zmian na owłosionej skórze głowy korzysta się z pirytonianu cynku, dziegciu, ichtiolu lub siarki. Te preparaty mogą być wykorzystywane np. w formie szamponu.
Mocne strony
Wskazania
Z pomocy specjalisty w zakresie stanów zapalnych skóry powinny osoby które:
- Zauważają bolesność, zaczerwienienie i łuszczenie się skóry, a przy tym nadmierną produkcję łoju, zwłaszcza w okolicy twarzy, pleców, skóry głowy i klatki piersiowej.
- Są w wieku dojrzewania lub osoby starsze.
- Od dłuższego czasu borykają się z problematyczną skórą.
Przeciwwskazania
Nie istnieją przeciwwskazania do implementacji terapii ŁZS. Nawet w przypadku ciąży czy chorób przewlekłych istnieją metody leczenia, nie interferujące ze stanem zdrowia pacjenta.
Obszar badania
Obszarem poddanym analizie w celu rozpoznania łojotokowego zapalenia skóry jest cały organizm. Proces diagnostyki rozpoczynany jest od badania dermatologicznego. Następnie lekarz podejrzewający ŁZS może skierować pacjenta na dodatkowe badania krwi mające na celu znalezienie przyczyn immunosupresji (np. HIV plus), analizę hormonalną, a czasami biopsję.
Czy zabiegi trzeba powtarzać?
Kluczem do sukcesu w walce z tak uciążliwą dolegliwością jaką jest łojotokowe zapalenie skóry jest właściwa diagnoza oraz odpowiednio skomponowany program leczenia. Z uwagi na tendencję do nawrotów program ten jest zwykle długotrwały i pracochłonny. Pacjent powinien być nastawiony na długotrwałe i konsekwentne podejście do problemu. ŁSZ to dolegliwość, która szybko reaguje na kuracje, ale często symptomy wracają. Dlatego też leczenie często należy powtarzać.
Dla kogo?
Szczególnie narażonymi na występowanie ŁSZ są osoby:
- W wieku dojrzewania
- Z nadwagą lub otyłością
- Cierpiące na cukrzycę
- Narażone na przewlekły stres i zmęczenie
- Chorujące na depresję, alkoholizm
- Chorzy na Parkinsona
- Ludzie z obniżoną odpornością
- Zakażeni HIV+
Efekty
Kluczowym elementem jeśli chodzi o osiągnięcie zadowalających efektów w walce z łojotokowym zapaleniem skóry jest wczesna i właściwa diagnoza oraz systematyczność w stosowaniu się do zaleceń lekarza specjalisty. Jest to dolegliwość uciążliwa i niełatwa do wyleczenia, niemniej jednak przy odpowiednio dobranym leczeniu efekty są zauważalne już po kilku miesiącach. Jest to choroba przewlekłą i nawrotowa dlatego też niezwykle ważne jest leczenie podtrzymujące implementowane zgodnie z zaleceniami lekarza specjalisty. Nawet w przypadku pozornego wyleczenia gdy naskórek wydaje się być zdrowym. Przedwcześnie zakończona terapia wiąże się z dużym ryzykiem nawrotu choroby.
